San Siro to jeden z najstarszych i najwspanialszych obiektów sportowych we Włoszech. Jego historia sięga roku
1925, kiedy to ówczesny prezydent Milanu -
Piero Pirelli postanowił wybudować dla swojego klubu stadion z prawdziwego zdarzenia. Z założenia,
San Siro, który swą nazwę powziął od dzielnicy Mediolanu, gdzie został wybudowany, miał być obiektem czysto piłkarskim: nigdy nie stworzono tam bieżni lekkoatletycznej. Ledwie rok po rozpoczęciu prac budowlanych na
San Siro rozegrano pierwszy, inauguracyjny mecz. Udział w nim wzięli rzecz jasna dwaj mediolańscy sąsiedzi -
Milan i Inter. 35.000widzów zebrało się na nowym obiekcie by obejrzeć zwycięstwo Interu
6:3.
Początkowo
San Siro był obiektem tylko i wyłącznie Milanu, Internazionale nie korzystali z niego. W
1936 r. stadion został wykupiony przez miasto i przeszedł pierwszą renowację. W
1947 San Siro udostępniono zarówno Interowi jak i Milanowi. Stadion mógł wtedy pomieścić ponad
65 tys. widzów.
Największą przebudowę przeszedł stadion rossonerich w roku
1956. W tamtym okresie aż do połowy lat 80. na trybunach mogło zasiąść nawet
150 tys. fanów. W międzyczasie, w roku 1980 zmieniono nazwę dotychczasowego
San Siro na
Stadio Giuseppe Meazza, na cześć znamienitego gracza zarówno Interu jak i Milanu. Kolejną przebudową, tym razem gruntowną i najbardziej charakterystyczną zajęli się projektanci
Ragazzi, Hoffner i Salvi w 1987 roku, nadając San Siro jego pierwotne, charakterystyczne kształty, czyli dach i betonowe kolumny. Ostateczna, dzisiejsza pojemność stadionu to
85 700 miejsc. Jest to jeden z 23 obiektów w Europie, oceniony przez
UEFA na

gwiazdek, w pięciostopniowej skali.